आज का प्रिया रे AAJ KA PRIYA RE

आज का प्रिया रे
तुझी याद येते
गुप्तता मनीची
अधूरी झेप घेते

जवळ तूं तरी ही
एकटी इथे मी
अभय लाभले पण

का घाबरे मनी मी
तुझी लाडकी तुज साद देते
तुज साद देते,तुज साद देते

कोणत्या उपायी
तुझी भेट घेऊ
पंख लावुनिया रे
काय मीच येऊ
विरह वेदना मम प्राण घेते
मम प्राण घेते ,तुज साद देते

Lyrics -उमाकांत ठाकरे  UMAKANT THAKARE
Music -श्रीकांत ठाकरे SHRIKANT THAKARE
Singer -उषा मंगेशकर USHA MANGESHAKAR
Movie / Natak / Album -शूरा  मी वंदीले  SHURA MI VANDILE

शोधिसी मानवा राऊळी,Shodhisi Manava Rauli

शोधिसी मानवा, राऊळी मंदिरी
नांदतो देव हा, आपुल्या अंतरी

मेघ हे दाटती, कोठुनी अंबरी ?
सूर येती कसे, वाजते बासरी ?
रोमरोमी फुले, तीर्थ हे भूवरी
दूर इंद्रायणी, दूर ती पंढरी

गंध का हासतो, पाकळी सारुनी ?
वाहते निर्झरी, प्रेमसंजीवनी
भोवताली तुला, साद घाली कुणी
खूण घे जाणुनी, रूप हे ईश्वरी

भेटतो देव का, पूजनी अर्चनी ?
पुण्य का लाभते, दानधर्मातुनी ?
शोध रे दिव्यता, आपुल्या जीवनी
आंधळा खेळ हा खेळशी कुठवरी ?

विरले गीत कसे,Virale Geet Kase

विरले गीत कसे ? झाली मनाची शकले
मी दिशाहीन अता, सारे सहारे मिटले !

गाइले गीत कधी, फुलवीत बसंती नाते
विझले सूर अता, नयनात खुळी आस जळे !

गहिरी याद तुझी, मोहरते खोल मनी
विसरू हाय कसे, ते इशारे सगळे !

नव्हता दोष तुझा, शापियले मीच मला
लोपल्या दाहि दिशा, दूर किनारे लपले !

वासनासुखाच्या रंगी,Vasana Sukhachya Rangi

वासनासुखाच्या रंगी रंगुनीया गेलो
तुझ्या किर्तनाच्या रंगा देवा अंतरलो

तुझे नाम ना घेता उभा जन्म गेला
पराजीत मानव तरीही अभिमान केला
तुझे रूप विसरुनी दूर दूर गेलो

प्रेमरस प्यालो अन्‌ द्रव्यलोभ केला
प्रपंचात गुंतुनिया जन्म घालविला
माझिया सुखाचा देवा मीच वैरी झालो

गांजता परंतु अंती आलो दर्शनाला
क्षमा तू उदारा आता करी पामराला
मुक्ती देई अथवा ना दे, तुझ्या दारी आलो

रंगला रे हरी,Rangala Re Hari

रंगला रे हरी यमुनाकिनारी
रंगात न्हाल्या गोकुळच्या नारी

गोपीसंगे श्याम दंगला
यमुनेचाही ओघ थांबला
होऊनिया धुंद बासरीरवाने
कौतुक पाही वसुंधरा सारी

रंगुनि जाता दिसे आगळी
श्रीरंगाची मूर्ति सावळी
लावूनिया छंद उभ्या गोकुळाला
विसरला भान देव चक्रधारी

राणी तुझ्या नजरेने,Rani Tujhya Najarene

राणी तुझ्या नजरेने नजरबंदी केली ग
ती जादू मनी प्रीतीला फुलवून गेली ग !

हसले तुझ्या नयनात कसे धुंद चांदणे
मदनाने ही किमया तुला दान केली ग !

झुरतात नभी तारका मुखचंद्र पाहुनी
रूपात तुझिया चंचल झलक रंगलेली ग !

खोट्या रुसव्यात तुझ्या, होकार खुषीचा नटला
माझ्यावरी इष्काने मेहेरबानी केली ग !

मी एकटीच माझी असते,Mi Ekatich Majhi Asate

मी एकटीच माझी असते कधीकधी
गर्दीत भोवतीच्या नसते कधीकधी

येथे न ओळखीचे कोणीच राहिले
होतात भास मजला नुसते कधीकधी

जपते मनात माझ्या एकेक हुंदका
लपवीत आसवे मी हसते कधीकधी

मागेच मी कधीची हरपून बैसले
आता नकोनकोशी दिसते कधीकधी

जखमा बुजून गेल्या साऱ्या जुन्या तरी
उसवीत जीवनाला बसते कधीकधी

माझ्या विराण हृदयी,Majhya Viran Hridayi

माझ्या विराण हृदयी पाहू नकात कोणी
आहे अजून ओली इष्कातली निशाणी

उधळूनी डाव गेला धुंदीत खेळलेला
सहवास यौवनाचा, लाभून यौवनाला
आता मुक्या स्मृतीने जळते उभी जवानी

बेहोष होऊनिया हितगूज जेथ केले
निमिषात त्या ठिकाणी सारे मिटून गेले
आता अखंड वाहे डोळ्यांमधून पाणी

मस्तीत प्रियतमेने ज्या फेकिले फुलाला
दळभार त्या फुलाचा सारा सुकून गेला
आणि तरी तयाला येतोच गंध अजुनी

माझिया प्रियाला प्रीत,Majhiya Priyala Preet

माझिया प्रियाला प्रीत कळेना
अनुराग त्याचा माझा, हाय रे जुळेना

पावसात भिजतो श्रावण, सुखाचा महिना
आवरू मनाला कैसे मला ते जमेना
मुकी नेत्रभाषा त्याला कळूनी वळेना

यौवनात सुकते काया, दुःख आवरेना
वेदना उरीची छेडी मुक्या भावनांना
स्पर्श गोड अजुनी त्याचा सुखाचा मिळेना

वसंतात नाही बोले, श्रावणात नाही
कठोरास माझ्या मनिचे कळेनाच काही
रात रात शिणती डोळे, पापणी ढळेना

बोल कन्हैय्या का रुसला,Bol Kanhaiyya Ka Rusala

बोल कन्हैय्या, का रुसला, राधेवरी ?

तू अनुरागा भारी चंचल
जैसे वाहे यमुनेचे जल
का रे धरिसी लटक्या रागा ?

तुझ्यामुळे बदनामी झाली
नेत्र-पापण्या झुकल्या खाली
सोडी ना रे अपुला त्रागा ?

प्रीतीचा फुलबाग,Preeticha Phoolbag sumananni baharun aala

प्रीतीचा फुलबाग सुमनांनी बहरून आला
हर्षाच्या उन्मादे मिलनाचा संकेत केला

कस्तुरीच्या गंधाने भारावुनी धुंद झालो
वसंताच्या रंगात रंगुनिया दंग झालो
खेळत खेळत, नाचत नाचत रे, मदनाने भेद केला


कोकीळेच्या गंधर्वगायनाने वेडा झालो
मिलनाच्या आतूर कल्पनेचा गंध प्यालो
हसत हलत, डोलत डोलत रे, छेडितो गीतमाला

प्रभू तू दयाळू,Prabhu Tu Dayalu

प्रभू तू दयाळू कृपावंत दाता
दया मागतो रे तुझी मी अनंता

जगविण्यास देहा दिली एक रोटी
नमस्कार माझे तुला कोटी कोटी
वासना कशाची नसे अन्य चित्ता

तुझ्या पावलांशी लाभता निवारा
निघे शीण सारा मिळे प्रेमधारा
सर्व नष्ट होती मनातील खंता

ज्ञान काय ठावे मला पामराला
मनी शुद्ध माझ्या असे भाव भोळा
तुझे नाम ओठी नको वेदगीता

प्रकाशातले तारे तुम्ही,Prakashatale Tare Tumhi

प्रकाशातले तारे तुम्ही अंधारावर रुसा
हसा मुलांनो हसा

तुम्हा बोलवी ती फुलराणी
खेळ खेळतीवारा-पाणी
आनंदाच्या शिखरावरती खुशाल जाउन बसा

रडणे हा ना धर्म आपुला
हसण्यासाठी जन्म घेतला

भारतभूच्या आदर्शाचा मनी उमटु दे ठसा

सर्व मागचा विसरा गुंता
अरे उद्याच्या नकोत चिंता
बघा, अरुण तो बाळांनो रे, तुम्हा खुणावितो कसा

नको भव्य वाडा,Nako Bhavya Vada

नको भव्य वाडा, नको गाडि-घोडा
अनाडी असे मी, तुझा प्रेमवेडा

तुझ्या आणि माझ्या घडू दे ना भेटी

तुला या दिलाची, येईल कसोटी
बेहोश मन हे तुझा त्यास ओढा

मला वाचु दे ना तुझी नेत्रभाषा

किती काळ सोसू उरी मी निराशा
बेचैन हृदया तू दे धीर थोडा

तुझ्या संगतीची जिवा ओढ भारी

हे देवी तुझा मी असे ग पुजारी
नाजूक दिल हे नको ना बखेडा

नको प्रिया छेड काढू,Nako Priya Ched Kadhu

नको प्रिया छेड काढू, नको मला ओढू
माझ्या अंतरीचे नको सूर छेडू

अनामिक ओढ माझ्या मनामध्ये जागे
तुला पुन्हा भेटायाची हुरहुर लागे
तुझ्या रेशमी बंधांनी अशी नको नको प्रित जोडू

फुलायाची हौस नाही; कळी गोड वाटे
स्वप्न एक मंतरलेले लोचनात दाटे
प्रिया छेड हा रंग ना असा नको नको खंड पाडू

नको आरती की,Nako Aarati Ki

नको आरती की नको पुष्पमाला
प्रभू भोवताली असे व्यापलेला

खगांच्या मुखाने प्रभू गाइ गाणे
फुलांतून उधळी सुगंधी उखाणे
गगनांत फुलवी, नवरंग-लीला

सदासर्वकाळी दुज्यांसाठि झिजतो
पुण्यवान जगती खरा तोच जगतो
त्यागात मनुजा, उभा स्वर्ग भरला

प्रकाशात फुलतो अंधार काळा
उन्हापाठि पळतो कसा पावसाळा
बुडे प्रेमरंगी, कळे खेळ त्याला

त्यानीच छेडिले ग,Tyanich Chedile Ga

त्यानीच छेडिले ग, माझ्या मनी न होते
ओढून ओढणीला, दारी उभी मि होते

करपाश तोचि आले, कंठी गडे तयांचे
भारावल्या मनाने, मी ग अबोल होते

अपराध काहि नसता, शिक्षा मला मिळाली
माझ्याच मंदिरी ग, मी बंदिवान होते

दिनरात साजणाचे, बेबंद वागणे हे
असते सुखात जर का, मी बालिकाच होते

तुझेच रूप सखे पाहूनिया,Tujhech Roop Sakhe

तुझेच रूप सखे पाहूनिया फसलो ग
असेल चूक ही, मी यौवनात चुकलो ग !

सारी सारी रात मनी येऊनी तू छळसी का ?
ही तुझी हार सखे
मम हृदयात तूच फिरुनी फिरुनी बघसी का ?
ही तुझी हार सखे
गुलाबी रंग तुझा पाहुनिया भुललो ग
असेल चूक ही मी यौवनात चुकलो ग !

अनुपम नेत्र तुझे रोखूनिया हससी का ?
ही तुझी हार सखे
झुलवूनी रोज मला दूर दूर पळसी का ?
ही तुझी हार सखे
ऊरात हट्ट तुझे घेऊनिया बसलो ग
असेल चूक ही मी यौवनात चुकलो ग !

तुझे रूप सखे गुलजार,Tujhe Roop Sakhe Guljar

तुझे रूप सखे गुलजार असे
काहूर मनी उठले भलते
दिनरात तुझा ग ध्यास जडे
हा छंद जिवाला लावि पिसे !

ती वीज तुझ्या नजरेमधली
गाली खुलते रंगेल खळी
ओठांत रसेली जादुगिरी
उरि हसति गुलाबी गेंद कसे !

नखऱ्यांत तुझ्या ग मदनपरी
ही धून शराबी दर्दभरी
हा झोक तुझा घायाळ करी
कैफात बुडाले भान असे !

ती धुंद मिठी, बेबंद नशा
श्वासांत सखे विरतात दिशा
बेहोश सुखाच्या या गगनी
मी आज मला हरवून बसे !

खेळ तुझा न्यारा प्रभु रे,Khel Tujha Nyara Prabhu Re

तुझे सर्वरंगी रूप, उदारा,
कळले सांग कुणाला ?
खेळ तुझा न्यारा, प्रभु रे,
खेळ तुझा न्यारा !

स्वार्थाभवती दुनिया फिरते
बेईमान ठरते भलाई, बेईमान ठरते
सौद्यासाठी जुळते नाते
फसवा भावफुलोरा !

आशेमधुनी जीवन फुलते
मरणाशी अडते पाऊल, मरणाशी अडते
हे मायावी मृगजळ खोटे
उरतो दूर किनारा !

दोन दिसांची सगळी नाती
कुणी न उरे अंती सोबती, कुणी न उरे अंती
पैलतिराची हाक ऐकता
स्मरतो एक सहारा !