फड सांभाळ तुऱ्याला ग Phad Sambhal Turyala Ga

फड सांभाळ तुऱ्याला ग आला

तुझ्या ऊसाला लागल कोल्हा



मूळ जमीन काळं सोनं

त्यात नामांकित रुजलं बियाणं

तुझा ऊस वाढला जोमानं

घाटाघाटानं उभारी धरली


पेरपेरांत साखर भरली

नाही वाढीस जागा उरली

रंग पानांचा हिरवा ओला



लांब रुंद पिकला बिघा

याची कुठवर ठेवशील निगा ?

सुरेख वस्तू म्हणजे आवतणं जगा

याला कुंपण घालशील किती ?

जात चोरांची लई हिकमती


आपली आपण धरावी भिती

अर्ध्या रात्री घालतील घाला



तुला पदरचे सांगत नाही

काल ऐकू आली कोल्हेकुई

पोट भरल्याविना काही ढेकर येत नाही

साऱ्या राती राहील कोण जागं ?

नको बोलण्याचा धरूस राग

बघ चिखलात दिसतात माग


कुणीतरी आला अन्‌ गेला

इंद्रायणी काठी ,Indrayani Kathi

इंद्रायणी काठी, देवाची आळंदी

लागली समाधी, ज्ञानेशाची



ज्ञानियाचा राजा भोगतो राणिव

नाचती वैष्णव, मागेपुढे




मागेपुढे दाटे ज्ञानाचा उजेड

अंगणात झाड कैवल्याचे



उजेडी राहिले उजेड होऊन

निवृत्ती, सोपान, मुक्ताबाई

इवल्या इवल्या वाळूचं ,Ivalya Ivalya Valucha

इवल्या इवल्या वाळूचं, हे तर घरकुल बाळूचं

बाळू होता बोटभर, झोप घेई पोटभर

वरती वाळू, खाली वाळू, बाळू म्हणे की, "इथेच लोळू"

उन्हात तापू लागे वाळू, बाळूला ती लागे पोळू

या इवल्याशा खोपेत, बाळू रडला झोपेत !




एक वन होतं वेळूचं, त्यात घर होतं साळूचं

साळू मोठी मायाळू, वेळू लागे आंदोळू

त्या पंख्याच्या वाऱ्यात, बाळू निजला तोऱ्यात !

एकदा पाऊस लागे वोळू, भिजली वाळू, भिजले वेळू

नदीला येऊ लागे पूर, बाळू आपला डाराडूर



भुर्रकन्‌ खाली आली साळू आणि म्हणाली, "उठ रे बाळू"

बाळू निजला जैसा धोंडा, तोवर आला मोठा लोंढा

साळुनं मग केलं काय ? चोचीत धरला त्याचा पाय


वेळूवरती नेले उंच आणि मांडला नवा प्रपंच

बाळूचं घरकुल वाहून गेलं, साळूचं घरटं राहून गेलं !



साळू आहे मायाळू, बाळू बेटा झोपाळू

वाळू आणि वेळूवर ताणून देतो खालीवर

साळू म्हणते, "गाऊ, खेळू", बाळू म्हणतो, "इथंच लोळू."

आमची गोष्ट आखुड, संध्याच्या पाठीत लाकूड

इवल्या इवल्या वाळूचं ,Ivalya Ivalya Valucha

इवल्या इवल्या वाळूचं, हे तर घरकुल बाळूचं

बाळू होता बोटभर, झोप घेई पोटभर

वरती वाळू, खाली वाळू, बाळू म्हणे की, "इथेच लोळू"

उन्हात तापू लागे वाळू, बाळूला ती लागे पोळू

या इवल्याशा खोपेत, बाळू रडला झोपेत !




एक वन होतं वेळूचं, त्यात घर होतं साळूचं

साळू मोठी मायाळू, वेळू लागे आंदोळू

त्या पंख्याच्या वाऱ्यात, बाळू निजला तोऱ्यात !

एकदा पाऊस लागे वोळू, भिजली वाळू, भिजले वेळू

नदीला येऊ लागे पूर, बाळू आपला डाराडूर



भुर्रकन्‌ खाली आली साळू आणि म्हणाली, "उठ रे बाळू"

बाळू निजला जैसा धोंडा, तोवर आला मोठा लोंढा

साळुनं मग केलं काय ? चोचीत धरला त्याचा पाय


वेळूवरती नेले उंच आणि मांडला नवा प्रपंच

बाळूचं घरकुल वाहून गेलं, साळूचं घरटं राहून गेलं !



साळू आहे मायाळू, बाळू बेटा झोपाळू

वाळू आणि वेळूवर ताणून देतो खालीवर

साळू म्हणते, "गाऊ, खेळू", बाळू म्हणतो, "इथंच लोळू."

आमची गोष्ट आखुड, संध्याच्या पाठीत लाकूड