आली कुठूनशी कानी टाळ-मृदुंगाचि धून
नाद विठ्ठल विठ्ठल, उठे रोमरोमांतुन
नभी तेजात नाहली, चंद्रभागा चंद्रायणी
बोले शब्दावीण काही, चंद्रासवे इंद्रायणी
इंद्रयणीच्या पाण्यात, शहारले अंगअंग
मन झाले ओले चिंब, जैसे भिजले अभंग
वृक्ष दिसला सामोरी, काय सांगू त्याची शोभा
जसे कटीवरी हात, युगे अठ्ठावीस उभा
भूक नयनांची सरे, मूक वाचा ये रंगात
माझा देह झाला देहू, तुकयाच्या अभंगात
