वळते वाट चढता घाट,Valate Vaat Chadhata Ghat

वळते वाट चढता घाट
तोल सावरा अंगाचा
वसंत आला वनात बाई, उत्सव चाले रंगांचा !

बाई जपून जा, गडे जपून जा ग
जपून जा बाई जपून जा !

हा चैत्र प्रीतिचा महिना
तरुतरूत गाती मैना
खगाखगांचा सूर लागतो आज वेगळ्या ढंगांचा !

वनलतात घुमती वाळे
त्या तिथेच मन्मथ खेळे
तळ्यात फुलल्या कमळांभवती संघ गुणगुणे भृगांचा !

भिरभिरून वारा येतो
अन्‌ पदरा उडवुन देतो
वातावरणी थवा तरंगे सप्तरंगि त्या मेघांचा !

नवीन आज चंद्रमा,Navin Aaj Chandrama

नवीन आज चंद्रमा, नवीन आज यामिनी
मनी नवीन भावना, नवेच स्वप्न लोचनी !

दूर बाल्य राहिले, दूर राहिल्या सखी
बोलण्या कुणासवे सूर दाटले मुखी
अननुभूत माधुरी आज गीत गायने

अनादि चंद्र अंबरी, अनादि धुंद यामिनी
यौवनात तू नवी मदीय प्रीत-स्वामिनी
घर न प्रीतकुंज हा, बैस ये सुहासिनी


कोण बाइ बोलले, वाणि ही प्रियंवदा
या मनात नांदते तुझीच प्रीतसंपदा
कशास वेगळेपणा, जवळ ये विलासिनी

तुझ्या मनी तेच माझ्या,Tujhya Mani Tech Majha

ऐन वयात आलेली मी रे नाजूक छबी, आले बाजारा एकली
सांगलीच्या पेठंत बाजाराच्या वाटंत काय होतं घाटंत तुझ्या मनी ?
तुझ्या मनी तेच माझ्या मनी

मोठी कलदार नाण्यांची ओतली
नथ मोत्यांची विकत घेतली
गोऱ्या नाकात झोकात घातली
आपुल्याच तोऱ्यात चालता मी बाऱ्यात काय आलं होऱ्यात तुझ्या मनी ?

तुझ्या मनी तेच माझ्या मनी
साऱ्या चिंचांचा सौदा करून
हारा माथी मी घेतला भरून
घरी निघाले लगबग करून
संग संग चालायचं काही नाही बोलायचं हेतू होता हमखास तुझ्या मनी
तुझ्या मनी तेच माझ्या मनी


आली बोरंची पाणंद थोडी
दोन्ही बाजूनी दाटली झाडी
तुझ्या डोळ्यात चमचम बेडी
चालताना मागून हात तुझा लागून वीज गेली जागून माझ्या मनी
तुझ्या मनी तेच माझ्या मनी

काही ओळख पाळख नसून

मी रे उगाच हसून
थोडं लटकं लटकं रुसुन
पुढं पुढं चालायचं काही नाही बोलायचं हेतू होता हमखास माझ्या मनी

तुझ्या मनी तेच माझ्या मनी

झाले ग बाई संसाराचे,Jhale Ga Bai Sansarache

मिटून घेतले नेत्र तरी ते चित्र मनाला दिसे
झाले ग बाई संसाराचे हसे

मी वाट पाहते बसुनी तुमची घरी

तुम्ही रात जागता भलतीच्या मंदिरी
पडणेच कपाळी चुकल्यावर पायरी
तोल सोडुनी तुम्ही वागता तुम्हा सावरू कसे
झाले ग बाई संसाराचे हसे

कुणी म्हणे तुम्हाला शुद्धच नसते कधी
तीजसवे जेवता एका ताटामधी

कोठून शोधु या रोगावर औषधी
जीभा जगाच्या कानी ओतती जसे तापले शिसे
झाले ग बाई संसाराचे हसे


भाळला नाथ हो सौख्याला कोणाच्या
तुम्ही मांजर झाला ताटाखाली तीच्या
संपल्या कथा आता नीतीच्या प्रीतिच्या
नीतिहीनाची अनाथ बाईल कोण तीयेला पुसे
झाले ग बाई संसाराचे हसे

घननीळा लडिवाळा,Ghan Nila Ladivala

घननीळा, लडिवाळा
झुलवु नको हिंदोळा !

सुटली वेणी, केस मोकळे
धूळ उडाली, भरले डोळे
काजळ गाली सहज ओघळे
या साऱ्याचा उद्या गोकुळी
होइल अर्थ निराळा !

सांजवेळ ही, आपण दोघे
अवघे संशय घेण्याजोगे
चंद्र निघे बघ झाडामागे
कलिंदीच्या तटी खेळतो
गोपसुतांचा मेळा !