सुटला वादळी वारा,Sutala Vadali Vara

हुशियार.....

सुटला वादळी वारा !
वल्हव जोमात जरा, गाठू किनारा,
गड्या गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा रे

उजविला म्हागाई, बेकारीचं कडं... बसंल धडक
ह्येरून ठेव पर माराया धडक ... फोडाया खडक
एकीचा दीप कुठं दिसतोय का हुडक ... वल्हव तडक
तिकडं बी पाऊस गारा... जनु मशीनगनचाचं मारा
गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा
गड्या गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा रे

वादळी वाऱ्याची भिती कुणाला... आम्हा कोळ्यांला ?
छातीवर नाचाया जल्माला आला... भितंय्‌ का त्याला ?
डोंगर लाटेचा समुरनं आला... रोखून त्याला
एकीचा करून पुकारा... वल्हं डावीला नेटानं मारा
झुंजु गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा
गड्या गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा रे

किनारा गाठू तर खाईल ना पोरं ... धिरानं घ्या रं
दर्यात हिमतीनं डोली टाका रं ... म्हावरं धरा रं
अरं म्हावऱ्यासाठी नाव लोटलीया नार... काळाच्या म्होरं
पोटासाठी नाव लोटलिया नार... काळाच्या म्होरं
काळावरी वार करा .. अन्‌ भरभर म्हावरं बी धरा
झुंजु गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा
गड्या गाठू किनारा, गड्या गाठू किनारा रे
सुटला वादळी वारा !

डोंगरी शेत माझं ग Dongari Shet Majha Ga

डोंगरी शेत माझं ग, मी बेनू किती?

आलं वरीस राबून, मी मरू किती?



कवळाचा भारा बाई ग, घेऊन चढावं किती?

गवताचा भारा बाई ग, घेऊन चढावं किती?

आडाचं पाणी बाई ग, पाणी वडावं किती?

घरात तान्हा बाई ग, तान्हा रडंल किती?


तान्ह्याचं रडं ऐकून पान्हा येईल किती?



आलं आलं वरीस जमीन नांगरून

उभं पीक नाचे सोन्यानं फुलवून

पर एक मेला सावकार कोल्हा

हिसकून घेतो बाई, सोन्याचा गोळा

उपाशी राहून ग, आम्ही मरावं किती?



म्हागाईनं बाई, घातला हैदोस

गळा आवळी बाई, बेकारी फास


कुनाचे देऊ आन कुनाचं ठेवू

अशीच वर्सावर वर्स जातील किती?



अक्षय ऱ्हाया कुंकू कपाळा

संसार वेलीच्या फुलवाया फुला

रूप नवं आणू महाराष्ट्र भूला

जुलमाचे काच रावणी फास, एकीचं निशाण हाती !