संतांचिया गांवी प्रेमाचा सुकाळ ।
नाहीं तळमळ दु:खलेश ॥१॥
तेथें मी राहीन होऊनि याचक ।
घालितील भीक ते चि मज ॥२॥
संताचिया गांवी वसे भांडवल ।
अवघा विठ्ठल धन वित्त ॥३॥
संतांचे भोजन अमृताचे पान ।
करिती कीर्तन सर्वकाळ ॥४॥
संतांचा उदीम उपदेशाची पेठ ।
प्रेमसुख साट घेती देती ॥५॥
तुका म्हणे तेथें आणिक नाहीं परी ।
म्हणोनि भिकारी जालों त्यांचा ॥६॥
नाहीं तळमळ दु:खलेश ॥१॥
तेथें मी राहीन होऊनि याचक ।
घालितील भीक ते चि मज ॥२॥
संताचिया गांवी वसे भांडवल ।
अवघा विठ्ठल धन वित्त ॥३॥
संतांचे भोजन अमृताचे पान ।
करिती कीर्तन सर्वकाळ ॥४॥
संतांचा उदीम उपदेशाची पेठ ।
प्रेमसुख साट घेती देती ॥५॥
तुका म्हणे तेथें आणिक नाहीं परी ।
म्हणोनि भिकारी जालों त्यांचा ॥६॥
No comments:
Post a Comment