संधिप्रकाशात अजून जो,Sandhiprakashat Ajun Jo

आयुष्याची आता झाली उजवण
येतो तो तो क्षण अमृताचा.

जे जे भेटे ते ते दर्पणीचे बिंब:
तुझे प्रतिबिंब लाडेगोडे.

सुखोत्सवे असा जीव अनावर:
पिंजऱ्याचे दार उघडावे.

संधिप्रकाशात अजून जो सोने
तो माझी लोचने मिटो यावी;

असावीस पास, जसा स्वप्रभास,
जीवी कासावीस झाल्यावीण;

तेव्हा सखे आण तुळशीचे पान,
तुझ्या घरी वाण त्याची नाही;

तूच ओढलेले त्यासवे दे पाणी,
थोर ना त्याहुनी तीर्थ दुजे;

वाळल्या ओठां दे निरोपाचे फूल;
भुलीतली भूल शेवटली;