मी नयन स्वप्नवेडा, तू धार आसवांची
तुज ओढ तापण्याची, हृदयास जाळण्याची !
मी भावगंध रेखा तुजला किती कथाव्या
ना बोलता कहाण्या तुजशी किती वदाव्या
नजरेत अक्षरांच्या पुष्पांजली वहाव्या
माधुर्य मागतो मी; तुज आस संपण्याची !
शब्दांतुनी तुझ्या गे नाकार सर्व गाजे
जगणेही भासते हे आता अयोग्य ओझे
वैराण भावनांचे आकाश आज माझे
पाऊलवाट तव ती शिशिरातल्या जिण्याची !
तव कोवळ्या मनाला का अर्थ ना कळावा ?
अजुनी तुला कसा ना स्वर आर्त आकळावा
मी छेडिता तराणा का सूर ही ढळावा ?
वीणेस ओढ लागे का आज भैरवीची ?
तुज ओढ तापण्याची, हृदयास जाळण्याची !
मी भावगंध रेखा तुजला किती कथाव्या
ना बोलता कहाण्या तुजशी किती वदाव्या
नजरेत अक्षरांच्या पुष्पांजली वहाव्या
माधुर्य मागतो मी; तुज आस संपण्याची !
शब्दांतुनी तुझ्या गे नाकार सर्व गाजे
जगणेही भासते हे आता अयोग्य ओझे
वैराण भावनांचे आकाश आज माझे
पाऊलवाट तव ती शिशिरातल्या जिण्याची !
तव कोवळ्या मनाला का अर्थ ना कळावा ?
अजुनी तुला कसा ना स्वर आर्त आकळावा
मी छेडिता तराणा का सूर ही ढळावा ?
वीणेस ओढ लागे का आज भैरवीची ?
No comments:
Post a Comment