मंथन,Manthan

दिला नियतीने स्त्री जन्माला विपरीतसा हा शाप जुना
ठायी ठायी दैत्यपणाची प्रचिती येई पुन्हा पुन्हा
स्त्रीच्या भाळी सदाच लिहिले जहर तेच कडु चार
पचवून त्याला अमृत उधळी तीच माय हळुवार
माणसातल्या देवपणाचा होतो तेव्हा साक्षात्कार
हाती येते नवनीत जेव्हा मंथन होते अपरंपार

No comments:

Post a Comment