पाठ शिवा हो, पाठ शिवा
तारुण्यातही बाळपणाचा खेळ वाटतो हवा हवा
बन केळीचे हरित सापळे, लपायास मज असे मोकळे
प्रणयांधाला काय साजणी शिवाशिवीचा खेळ नवा ?
नूपुर विरहित जरि तव पाऊल, अचुक मला पण लागे चाहुल
कानांनाही फुटते दृष्टी तुझ्या ऐकता पायरवा
उमटु न देइन साद पाउली, सटकन जाइन जशी सावली
सामावुन मज घेइल अलगद हा रंभांचा उभा थवा
सावली होशिल, परि कशाची ?
तुझ्या रूपाची, तुझ्या यशाची
पाठलाग मग कुठे संभवे ? दोन जीवांचा जडे दुवा
No comments:
Post a Comment