ते नयन बोलले काहितरी
मी खुळी हासले खुळ्यापरी
निळ्या नभापरी किंचित निळसर
नयन बोलके आणिक सुंदर
बघता बघता मीही क्षणभर
झाले ग, बावरी
क्षण माझे मज मलाच न कळे
वसंत नयनी कधी दरवळे
तनुकोमल या वेलीवरले
फूल फुले अंतरी
मला हवे जे अतिमोहक ते
कसे अचानक जुळुनी येते
सांगाया मज लाज वाटते
संभ्रमात क्षणभरी
No comments:
Post a Comment