कधी तू हसावे, कधी तू रुसावे,
नको ग, नको ग, नको साजणी !
सखी प्रीत माझी तुला वाहिली
तुझी मूर्त डोळ्यांत मी पाहिली
नको हा बहाणा, असा दूर जा ना
नको ग, नको ग, नको साजणी !
कळी लाजरी ही फुलेना कशी,
तिला भावना ही कळेना कशी,
मुखी गोड भाषा, अशी ही निराशा,
नको ग, नको ग, नको साजणी !
प्रिये राहसी तू मनी मानसी,
जगावेगळी तू अशी प्रेयसी,
मलाही कळावे, तुलाही जुळावे,
नको ग, नको ग, नको साजणी !
No comments:
Post a Comment