फिरत्या चाकावरती देसी मातीला आकार
विठ्ठला, तू वेडा कुंभार !
माती, पाणी, उजेड, वारा
तूच मिसळसी सर्व पसारा
आभाळच मग ये आकारा
तुझ्या घटांच्या उतरंडीला नसे अंत, ना पार !
घटाघटांचे रूप आगळे
प्रत्येकाचे दैव वेगळे
तुझ्याविना ते कोणा नकळे
मुखी कुणाच्या पडते लोणी कुणा मुखी अंगार !
तूच घडविसी, तूच फोडिसी
कुरवाळिसि तू, तूच ताडीसी
न कळे यातुन काय जोडीसी ?
देसी डोळे परि निर्मिसी तयांपुढे अंधार !
विठ्ठला, तू वेडा कुंभार !
माती, पाणी, उजेड, वारा
तूच मिसळसी सर्व पसारा
आभाळच मग ये आकारा
तुझ्या घटांच्या उतरंडीला नसे अंत, ना पार !
घटाघटांचे रूप आगळे
प्रत्येकाचे दैव वेगळे
तुझ्याविना ते कोणा नकळे
मुखी कुणाच्या पडते लोणी कुणा मुखी अंगार !
तूच घडविसी, तूच फोडिसी
कुरवाळिसि तू, तूच ताडीसी
न कळे यातुन काय जोडीसी ?
देसी डोळे परि निर्मिसी तयांपुढे अंधार !
No comments:
Post a Comment