सखी मी दर्ददिवाणी
माझी व्यथा कुणा न कळे ग
घायाळाची मर्मवेदना घायाळास कळे ग
रत्नपारख्याविण रत्नांची कुणा न पारख व्हावी
शूलावर मम शेज सखे जर नीज कशी मज यावी
गगन मंडळी शेज प्रियाची मीलन मग कोठे ग
फिरते वणवण जखमी होवून वैद्य कुणी न भेटे ग
मीरेची संपेल व्यथा जर हरीस वैद्य मिळे ग
माझी व्यथा कुणा न कळे ग
घायाळाची मर्मवेदना घायाळास कळे ग
रत्नपारख्याविण रत्नांची कुणा न पारख व्हावी
शूलावर मम शेज सखे जर नीज कशी मज यावी
गगन मंडळी शेज प्रियाची मीलन मग कोठे ग
फिरते वणवण जखमी होवून वैद्य कुणी न भेटे ग
मीरेची संपेल व्यथा जर हरीस वैद्य मिळे ग
No comments:
Post a Comment