सदैव सैनिका पुढेच,Sadaiv Sainika Pudhech

सदैव सैनिका, पुढेच जायचे
न मागुती तुवा, कधी फिरायचे

सदा तुझ्यापुढे, उभी असे निशा
सदैव काजळी, दिसायच्या दिशा
मधून मेघ हे, नभास ग्रासती
मधेच या विजा, भयाण हासती
दहा दिशांतुनी, तुफान व्हायचे

प्रलोभने तुला, न लोभ दाविती
न मोहबंधने, पदांस बांधिती
विरोध क्रोध वा, तुला न थांबवी
न मोह भासतो, गजांत वैभवी
न दैन्यही तुझे, कधी सरायचे

वसंत वा शरद, तुला न ती क्षिती
नभांत सूर्य वा, असो निशापती !
विशीर्ण वस्त्र हो, विदीर्ण पावले
तरी न पाय हे, कधी विसावले !
न लोचना तुवा, सुखे मिटायचे

नभात सैनिका, प्रभात येउ दे
खगांसवे जगा, सुखात गाउ दे
फुलाफुलांवरी, सुवर्ण शोभु दे
जगास शांतता, सुहास्य लाभु दे
न पाय तोवरी, तुझे ठरायचे