प्रियतम दर्शन देई, तुजविण करमत नाही
कमळ जळाविण, शशिविण रजनी
तशी बावरी तुजविण सजणी
रात्रंदिन व्याकूळ भटकते विरह काळजा जाळी
दिवसा भूक न रात्री निजणे
ओठ विसरले सर्व बोलणे
काय अंतरी ये न सांगता, तृप्त मीलनी होई
हृदयेश्वर, का मज कष्टविसी
भेट एकदा सदया मजसी
जन्मजन्मिची मीरा दासी, पडते तुझिया पायी
No comments:
Post a Comment