पंख हवे मज पोलादाचे
शूर लढाऊ जटायुचे
सीतेपरि जो हरण करोनी
असाह्य अबला नेईल कोणी
काळ फेक ती तिथे घालुनी
शील रक्षिण्या स्त्री जातीचे
निज जननीला मुक्त कराया
गरूड मागता अमृत ठेवा
तुच्छे हासता इंद्र देवा
वज्र तोडण्या त्या इंद्राचे
गर्भ पिलांना सागर गिळता
क्रोधे उठली पक्षिण टिटवी
जळा पेटवी सागर आटवी
आगस्तीच्या सामर्थ्याचे
No comments:
Post a Comment