सायंकाळी निवांत वेळी रातराणि उमलली
जिवलगा, प्रीति अबोल झाली
निनादले रे माझे कंकण
अमृतवेळी फुलला क्षणक्षण
मिटल्या नयनी स्वप्ने लपवून
तुझीच राणी तुजवर रुसली
विरहामधले देणे घेणे
वसूल केले आतुरतेने
जे न साधले कधि शब्दाने
ते सगळे रे नजर बोलली
अशा प्रीतिची रंगत न्यारी
तेच आपुले सुख संसारी
स्वर्ग अवतरे आणि भूवरी
वंशदीप रे जीवन उजळी
No comments:
Post a Comment