उंचनिंच कांहीं नेणे भगवंत ।
तिष्ठे भाव भक्ती देखोनियां ॥१॥
दासीपुत्र कण्या विदुराच्या भक्षी ।
दैत्या घरीं रक्षी प्रल्हादासी ॥२॥
चर्म रंगूं लागे रोहिदासा संगे ।
कबिराचे मागे विणी शेले ॥३॥
सजनकसाया विकुं लागे मास ।
मळा सांवत्यास खुरपूं लागे ॥४॥
नरहरिसोनारा घडों फुकुं लागे ।
चोख्यामेळ्या संगे ढोरें ओढी ॥५॥
नामयाच्या जनी सवे वेची शेणी ।
धर्मा घरीं पाणी वाहे झाडी ॥६॥
नाम्यासवें जेवी नव्हे संकोचित ।
ज्ञानियाची भिंत अंगीं ओढी ॥७॥
अर्जुनाचीं घोडीं हाकी हा सारथी ।
भक्षी पोहे प्रीती सुदाम्याचे ॥८॥
गौळियांचे घरीं अंगे गाइ वळी ।
द्वारपाळ बळी द्वारीं जाला ॥९॥
यंकोबाचें ऋण फेडी हृषिकेशी ।
आंबऋषीचे सोशी गर्भवास ॥१०॥
मीराबाइं साठी घेतो विषप्याला ।
दामाजीचा जाला पाडेवार ॥११॥
घडी माती वाहे गोऱ्या कुंभाराची ।
हुंडी मेहत्याची अंगे भरी ॥१२॥
पुंडलिकासाठीं अजुनि तिष्ठत ।
तुका म्हणे मात धन्य त्याची ॥१३॥
No comments:
Post a Comment