आभाळ फाटलेले, टाका कुठे भरू मी ?
आता कसे करु मी ?
स्वप्नी चितारलेल्या झाल्या विराण जागा
वाहून पार गेल्या वाळूवरील रेघा
पाण्यात त्या मिळाल्या, त्यांना कशी धरू मी ?
जो मित्र पाठिराखा, तो होय पाठमोरा
साऱ्या मनोरथांचा तो ढासळी मनोरा
आयुष्य कोसळे हे, त्या काय सावरु मी ?
प्रीतीविना जीवाची पंखाविना भरारी
आधार ना निवारा आता दिशात चारी
ना अर्थ या जीण्याला, का व्यर्थ वावरु मी
No comments:
Post a Comment