मनांत उदेला प्रेमभाव जेव्हा।
तेव्हांच या जीवा शांति आली॥
तुझ्याच प्रेमाची मूर्ति माझ्या मनीं।
जणूं सिंहासनी अंबामाई॥१ ॥
प्रेमाचे हे गूढ कोण उकलील।
जयाने जीवन अलंकृत॥
कुणा अभाग्याला - प्रेम झालें ज्ञात।
तयाला जीवित - शव रूप॥२ ॥
प्रेमदेवा तुम्हीं रहावे अज्ञेय।
नातरी अपाय आनंदाला॥
रहस्य प्रेमाचे स्पष्ट झाल्यावरी।
जीवाने शरीरी राहू नये॥३ ॥
ज्ञात्वाची जी सीमा ध्येयाचा जो अंत।
तया नांव प्रीत दिले असे॥
पूज्यतेचा वास मांगल्याचा ध्यास।
पूर्णतेचा - प्रीति हा उल्हास॥४॥
Lyrics -संत तुकाराम SANT TUKARAM
तेव्हांच या जीवा शांति आली॥
तुझ्याच प्रेमाची मूर्ति माझ्या मनीं।
जणूं सिंहासनी अंबामाई॥१ ॥
प्रेमाचे हे गूढ कोण उकलील।
जयाने जीवन अलंकृत॥
कुणा अभाग्याला - प्रेम झालें ज्ञात।
तयाला जीवित - शव रूप॥२ ॥
प्रेमदेवा तुम्हीं रहावे अज्ञेय।
नातरी अपाय आनंदाला॥
रहस्य प्रेमाचे स्पष्ट झाल्यावरी।
जीवाने शरीरी राहू नये॥३ ॥
ज्ञात्वाची जी सीमा ध्येयाचा जो अंत।
तया नांव प्रीत दिले असे॥
पूज्यतेचा वास मांगल्याचा ध्यास।
पूर्णतेचा - प्रीति हा उल्हास॥४॥
Lyrics -संत तुकाराम SANT TUKARAM
No comments:
Post a Comment