स्वप्न माझ्या जीविताचे तुज सवे साकारले
साजणा रे नेत्र आता लागले पैलतिरी
एक आशा ही परंतु जागते माझ्या ऊरी
पौर्णिमेचा चांद करू दे चांदण्याची वृष्टी रे
रोमरोमी गोड काटा मंद वारा फुलवू दे
बिलगुनी मी तुज बसावे मान वक्षी टेकुनी
अन् मिटावे मी सुखाने नेत्र माझे त्या क्षणी
साजणा रे नेत्र आता लागले पैलतिरी
एक आशा ही परंतु जागते माझ्या ऊरी
पौर्णिमेचा चांद करू दे चांदण्याची वृष्टी रे
रोमरोमी गोड काटा मंद वारा फुलवू दे
बिलगुनी मी तुज बसावे मान वक्षी टेकुनी
अन् मिटावे मी सुखाने नेत्र माझे त्या क्षणी
No comments:
Post a Comment