यश तेची विष झाले, देहात ते उफाळे
स्फुंदून काय आता, जावे मिटून डोळे ?
सुमहार वाटला जो, तो एक साप काळा
प्रासाद वाटला जो, ती बंद बंदिशाळा
या बंधनात बांधी माझे मलाच जाळे
हा खेळ संपलासे, आता न हारजीत
या हुंदक्यात गेले कोंडून प्रेमगीत
माझ्याच काजळाने हे तोंड होय काळे !
स्फुंदून काय आता, जावे मिटून डोळे ?
सुमहार वाटला जो, तो एक साप काळा
प्रासाद वाटला जो, ती बंद बंदिशाळा
या बंधनात बांधी माझे मलाच जाळे
हा खेळ संपलासे, आता न हारजीत
या हुंदक्यात गेले कोंडून प्रेमगीत
माझ्याच काजळाने हे तोंड होय काळे !
No comments:
Post a Comment