धक्का लागला ग मघाशी कुणाचा
तोल सावरेना बाई, अजुनी मनाचा !
उगा हासला तो, उगा लाजले मी
करी वीज त्याच्या, उरी भाजले मी
ठसा राहीला ग मुक्या भाषणाचा !
पुढे चालले मी, फिरे पाय मागे
कशाची कळेना अशी ओढ लागे
सुटे त्यात वारा खुळ्या श्रावणाचा !
झरू लागल्या ग ढगातून धारा
मनीच्या विजेचा मनी कोंडमारा
ठिकाणा तरी ग कुठे साजणाचा ?
भिजे पावसाने जरी अंग सारे
उफाळून येती उरीचे निखारे
शिरे नाद अंगी जणू पैंजणाचा !
No comments:
Post a Comment