कशी झोकात चालली कोळ्याची पोर
जशी चवथीच्या चंद्राची कोर
फेसाळ दर्याचं पाणी खारं
पिसाट पिऊनी तुफान वारं
उरात हिरव्या भरलं हो सारं
भरतीच्या ज्वानीला त्याहून जोर
टाकून टाकशील किती रं जाळी
मेघाची सावली कुणाला घावली
वाऱ्यानं अजुनी पाठ नाही शिवली
वाटेला बांग दिली हिच्या समोर
केसांची खुणगाठ चाचपून पाहिली
फुलांची वेणी नखऱ्यानं माळली
कुणाला ठावं रं कुणावर भाळली
प्रीतीचा चोर तिचा राजाहून थोर
No comments:
Post a Comment