गगनी अर्धा चंद्र उगवला, मोहरले चांदणे
अडली वाणी, मिटे पापणी, मिटले ग लोचने
राहिले अर्ध्यावर बोलणे!
प्रथम बोलले तेच काहीसे
मला न सुचले उत्तर कैसे
भलत्यावेळी कसे बाई ग आठवले लाजणे ?
धीर धरून मी पुसता काही
अस्फुट त्याचे उत्तर येई
शब्दाहूनही अधिक बोलके झाले मग पाहणे !
एक हाक ये दुरुनी साधी
सिद्धीपुर्वी सुटे समाधी
पुन्हा न जमले कधी त्यापरी एकांती भेटणे !
No comments:
Post a Comment