प्रिये ये निघोनी priye ye nighoni ghananchya dishene

प्रिये ये निघोनी

प्रिये ये निघोनी घनांच्या कडेनी
मला एकटेसे अता वाटताहे
कुणालाच जे सांगता येत नाही
असे काहीसे मन्मनी दाटताहे

असे वाटते की तुझ्या पास यावे
तुझ्या सौम्य नेत्रातले नीर व्हावे
परंतू मला वेळ बांधून नेते
कधी मुक्‍तता हे कुणाला न ठावे

सये पाय दगडी नि दगडीच माथा
अशा देवळातून जाऊन येतो
न देई कधी घेतल्यावीण त्याला
नमस्कार नेमस्त देऊन येतो

असे वाटते की कधी कोणी नव्हतो
न आहे न वाहे ऊरातून श्वास
ऊरा-अंतरातून यांत्रीकतेने
फिरे फक्‍त वारा किंवा तोही भास

दिसे जे कवीला न दिसते रवीला
सांगून गेले कुणीसे शहाणे
मला तू न दिसशी परंतु तयांच्या
नशीबी कसे सांग तुजला पहाणे

असे वाटणे ही अशी सांज त्यात
दुरावा स्वत:शी.. तुझ्याशी दुरावा
किती फाटतो जीव सगळ्यात यात
मिठीतून देईन सगळा पुरावा

प्रिये ये निघोनी घनांच्या कडेनी
मला एकटेसे अता वाटताहे