भास एक स्वप्नातला, रंग हळदीचा ओला
नवरी मी सजुन अशी, निघाले कोण्या देशी ?
घेउनी मला कुठे पालखी चाले कशी ?
चांद उतरला खाली, रात पहाटेला आली
वारा वाहे झुळूझुळू, पालखी चाले हळू
वर-खाली वाट वळे, गोंडा रेशमी झुले
दूर का गाती पऱ्या ? सूर ते कानी आले
पालखी हाले डोले !
हळू हळू सांज झाली, पालखी उतरे खाली
भुलूनी गेले डोळे भिरभिर भवताली !
थोर नगरीत वसे, सात तालांचा हसे,
वाडा सामोरा उभा कुण्या राजाचा दिसे !
खांब केळीचे उभे, वरती तोरण शोभे
दारी चौघडा गाजे, सूर सनईचा वाजे !
तनूलागी कंप सुटे! बाई मी आले कुठे ?
डंवरला घाम भाळी, लवले डोळे खाली !
अवचित कोणी आला, वरमाला घाळी गळा
हात कधी हाती दिला, नाही कळले मला
हनूला धरून माझ्या काहीसे बोले राजा
वाटे मजला भीती; ऊर धडधडे किती
नजरेसी मिळे नजर, नकळत ढळे पदर
घडली जादू अशी, झाले ग वेडीपिशी !
ऊठ पोरी ऊठ आता, जायचे नं शेतावरी
जागवीत बाबा होते, स्वप्न सरलेले होते !
चला बिगीबिगी चला,
शेत नांगराया चला
डोईवर दिसं आला !
हळू हळू बाबांसंगे, चालायचे-चालायचे
ऋतू येती, ऋतू जाती, शेतावरी राबायाचे
सोनियाचे स्वप्न माझे, सोनेरी या धनासंगे
रंगायाचे-उरायाचे, सरायाचे-विरायाचे
No comments:
Post a Comment