ज्या हरीवर मी प्रिती केली, जडले जयाचे पिसे
तयाला काळिज नाही कसे ?
रूप सुराला भुलुनी गेले
त्याच क्षणी मी त्याची झाली
सर्वस्वा मी वाहून बसले, करून घेतले हसे;
तयाला काळिज नाही कसे ?
एकांगी का प्रीत म्हणावी
फसगत माझी का समजावी
मीलन स्वप्ने किती बघावी, कुठवर सोडू उसासे;
तयाला काळिज नाही कसे ?
No comments:
Post a Comment