आळविते मी तुला विठ्ठला
देहमनाला व्यापुन उरला तव चरणांचा लळा
रोज पहाटे नयनापुढती
तुझी प्रगटते श्यामल मूर्ती
मनभावांच्या निर्मळ ज्योती घेते आरतीला
उपासनेची उटी लाविते
शुभनामांची माळ गुंफिते
निर्मोहाचा रेखुन देते तिलक तुझ्या भाळा
प्रेमघना रे कधि तू येशिल
ममजीवनवन फुलवुन जाशिल
रात्रंदिन मी हा मधुमंगल ध्यास मनी धरिला
No comments:
Post a Comment