अगा करुणाकरा करितसें धांवा ।
या मज सोडवा लवकरी ॥१॥
ऐकोनियां माझी करुणेचीं वचनें ।
व्हावें नारायणें उतावीळ ॥२॥
मागें पुढें अवघा दिसे रिता ठाव ।
ठेवूनि पायीं भाव वाट पाहें ॥३॥
उशीर तो आतां न पाहिजे केला ।
अहो जी विठ्ठला मायबापा ॥४॥
उरलें तें एक हें चि मज आतां ।
अवघें विचारितां शून्य जालें ॥५॥
तुका म्हणे आतां करीं कृपा दान ।
पाऊलें समान दावीं डोळां ॥६॥
No comments:
Post a Comment